Mersin’in Silifke ve Anamur ilçelerindeki orman yangınları yürekleri dağladı. İşin kötü tarafı orman yangınlarının büyük ölçüde insan hatası ile yaşanıyor olması!...

Yüzde 53’ü orman alanı olan Mersin’de de ne yazık ki durum değişmiyor!

Ormanlarda koruyucu ve önleyici çalışmaların yeteri kadar yapılmaması, yeterli mesire ve piknik alanı olmaması, elektrik dağıtım hatları, ormanlık alanların imara açılması gibi nedenler başta olmak ezere ormanlarımızı kendi elimiz ile adeta yok ediyoruz!...

Ama nereye kadar?

Ama ne için?

Çok değil bu gidişle bir sonraki nesil çok büyük bir yıkım ve tahribatın altında kalacak!

Yok olan ormanlar, ekoloji, canlılar ve iklim nedeniyle bugünün sorunlarını 100 kat daha derinden yaşacak!

Nefes alamayacak!

Su bulamayacak!

Biz elimizdeki kaynakları hunharca katlettiğimiz için onların da payını çaldığımız için bizleri nasıl anacaklar?

Şimdilerde bilim yaşanabilir yeni dünyalar peşinde…
iyi de burayı yaşanmaz kılan biziz!

Yaptığımızdan ders almadığımız sürece yeni yaşam alanları bulmak neyi çözecek?

Pandemi de gördük; insanlık olmadığında dünya kendini yenilebiliyor!

Yani insan olmadan dünya çok daha sağlıklı!

Ama insan yaşam olmadan yok oluyor!

Havası, suyu, dağı taşı, toprağı insan için var sandığımız bu dünya bizim değil!

Biz sadece onun bir parçasıyız!

Ve hatta ona muhtacız!

Gel de bunu anlat!

Rant uğruna, çıkar uğruna, menfaat uğruna adına ne derseniz deyin; gelecekten kıymetli olmayan kişisel kazanımlar uğruna yok ettiğimiz dünya bizi de yok edecek!

Ona yaşam alanı yoksa bize de yok!

Bir Kızılderili atasözünde söylendiği gibi; “Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak.”