Adımız çıkmış dokuza, inmez sekize ya;

    Bugün biraz da kendimizden bahsedelim.

    Köşe yazısı nedir, yazar yazısında hangi amaçları göz önünde tutar gibi teorik bazı bilgiler verip işimizi anlatayım.

    Çünkü köşe yazısının ne olduğunu bilmeyen, yazı konusunda “neden benimde bilgimi almadın” diyen büyük adamlar var.

    Şimdi bakalım köşe yazısı ve amacı neymiş;

    “Köşe yazısı veya fıkra; bir yazarın herhangi bir konu veya günlük olaylar hakkındaki görüşlerini, düşüncelerini ayrıntılara inmeden anlattığı gazete ve dergilerde yayınlanan kısa fikir yazılarının genel adıdır. Fıkralar, gazete ve dergilerin belli sütun veya köşelerinde yayımlanır. Yazarın, gündelik olayları, özel bir görüşle, güzel bir üslupla, kanıtlama gereği duymadan yazdığı kısa, günübirlik yazılardır.

    Fıkraların amacı, siyasi, kültürel, ekonomik, toplumsal vb. konuları çok defa eleştirel bir bakış açısıyla anlatarak kamuoyunu yönlendirmektir. Fıkralarda kesin olmaktan ziyade güzel, hoş sonuçlara varmaya; canlı, ilgi çekici olmaya özen gösterilmelidir. Yazar kendi duygu ve düşüncelerini en başarılı şekilde yansıtarak okuyucu ile arasında sıkı bir bağ kurar.”

        “Özellikleri.

        •  Gerçek olaylar veya düşüncelerle ilgili konular işlenir.

        •  Düşünce ön plandadır.

        •  Konular çok değişik açılardan ele alınmadan, ayrıntılara inilmeden işlenir.

        •  Yazılanlara okuyucuyu inandırma zorunluluğu yoktur.

        •  Yazılanlar okuyucunun ilgisini çekmelidir.

        •  Açık, sade ve akıcı bir dil kullanılmalıdır.

        •  Konular okuyucuda merak uyandırmalı, aynı zamanda da eğitici ve bilgilendirici olmalıdır.”

    En kısa anlatımıyla köşe yazısının ve yazarın tarifi bu.

    Köşe yazısını haber ile karıştıran, aslında ikisinin arasındaki farkı bile anlayamayan bazı muhteremler soluğu hemen mahkemede alırlar.

    As; derler.

    Kes; derler.

    Sustur; derler.

    Koca koca adamlardır ya; her dedikleri yapılır sanırlar.

    Onların gözünde soru sormak, konuyu irdelemek, görünenin aksine başka açılardan bakıp olayı tartışmaya açmak kabul edilemez.

    Onlar yaptı ise doğrudur.

    Değil itiraz, ima bile edemezsiniz.

    Üstelik bu düşüncelerine sahiden de inanırlar.

    Şeffaflık, dürüstlük onlara yabancı kavramlardır.

    “Hesap vermek” ise lügatlarında bulunmaz.

    Yalakaları, şakşakçıları etraflarını doldurduklarından,  gerçekleri kabul etmez, her şeyi yalan, iftira, tezvirat olarak nitelerler.

    Aynaya da bakmazlar.

    “Netice ne?” derseniz;

    “Sel gider, kum kalır” derim.

   Dün de öyleydi, bugün de.

    **

    Sevdiğim Laflar:

    “DERVİŞİN FİKRİ NEYSE, ZİKRİ DE ODUR.”