Büyük önder Gazi Mustafa kemal Atatürk’ü bir kez daha sevgi, saygı, özlem ve minnetle anıyoruz.

    Anacağız elbette.

    Yolda.

    Sokakta.

    Balkonda.

    İş yerinde.

    Her yerde.

    Hüzünleneceğiz en gerçeğinden.

    Ama Cumhuriyetimizin geleceği konusunda umutlarımızı, inancımızı tazelenmiş hissetmeliyiz o siren sesleri kesildiğinde.

    Yaktığı ışığın hiç sönmeyeceğini, söndürülemeyeceğini bir kez daha anlayıp, umutlarımızı tazeleyip, güçlendirmeliyiz.

    Cehaletin en koyusundan, yokluğun en acımasızından, tükenmişliğin en dibinden yarattığı cumhuriyetine bunca yıl sonra bile önce kendisinin sahip çıkışını hatırlamalıyız hep beraber.

    O yine milletine önderlik yapıyor.

    Her 23 Nisan’da.

    19 Mayıs’ta.

    30 Ağustos’ta.

    29 Ekim’de.

    10 Kasım’da bile.

    “Ben buradayım” diyor.

    “Korkmayın, umutsuzluğa kapılmayın” diyor.

    “ Muhtaç olduğun kuvvet damarlarındaki asil kanda mevcuttur” diyor.

    Umut veriyor, güç veriyor.

    Fikirlerin ölmediğini, ölmeyeceğini hatırlatıyor; unutturmak isteyenlere inat.

    Biz onu anarken bile; o hala bizlere yol gösteriyor, yolumuzu aydınlatmaya çalışıyor.

    Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü yazmak, anlatmak öyle kolay bir iş değil bana göre.

    Hatta imkansız.

    Onu anlamaya çalıştıkça, anladıkça anlatmakta o kadar zorlaşıyor.

    Söyleyebileceğim yine büyük önderin sözleridir;

    “Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir.”

    Dünyanın en büyük devrimcisine selam olsun.

    “Ne mutlu Türküm diyene..”

    Diyebilene.

    **

    Sevdiğim Laflar:

    “DÜNÜNÜ BİLMEYEN, YARININI BULAMAZ!..”