Mersin dertli…

Ne suyu, ne elektriği, en doğalgazı, ne interneti var!

Var da yok daha doğrusu…

2,5 milyonluk şehir adeta koca bir köy!...

Mersin Su ve Kanalizasyon İdaresi (MESKİ) Genel Müdürlüğü, kenti bir hafta susuz bırakıp kendi hatasına suçlu ararken birde Hızlı Tren Projesini geciktirme iması yapabiliyor!

Ya da 21’inci yüzyılda uzaya çıkan ilk Türk Mersin Silifke’den olabilirken, kent merkezinde internet altyapısı yok!

Yılın 320 günü güneş alan Mersin’e güneş enerjisi yatırımları yerine nükleer santral yapılıyor!

321 kilometre bakir sahil şeride sahip Mersin, tıkanan Antalya’nın alternatifi olabilecekken Balıkesir’den turizmcilerin kovduğu balık çiftliği yatırımlarına yeni adres olarak gösterilebiliyor!

Yani Mersin tam olarak bir tezatlıklar şehri!

Çünkü Mersin sahipsiz!!!

Çünkü Mersin sessiz!

Konu tarım alanlarını konut, ticaret alanı yapmaya gelince ORTAK noktada buluşabiliyorlar!

Dağı, taşı yok edip, yağmalamaya gelince herkes kola kola, omuz omuza…

Açılışta, düğünde, cenazede boy boy yana poz kesenler, konu Mersin olunca düşman kesiliyor!

Özsellikle meslek odaları, kent dinamikleri, aydınlar, düşünürler bu memleketin yetiştirdiği evlatları bu şehrin sırtına hançer saplanmasına karşı durmalı!

Ama onların büyük bölümü ne yapıyor?

Elleri ticarette gözleri siyasette ya belediyelerde, ya belediye başkanlarının peşinde…

Şehir koktu artık koktu!

Her yerinden sorun akıyor!

Her yanı ayrı bir dert!

10 yıl önceki köşe yazılarımızı yayınlasak vallahi bugünü anlatmış oluruz!...

Peki ne yapmalı?

Mersin, kurtarıcı beklememeli!

Çünkü Mersin’in sahibi Mersinlilerdir.

Mersinli uyanıp kendine gelip silkelenmezse geriye Mersin diye bir şey kalmayacak zaten bu gidişle…

Mesele Mersin’den vazgeçiş değildir, mesele gelecekten vazgeçiştir!

Vicdan muhasebesidir!

Geleceğe karşı sorumluluktur!

Bugünü yiyip bitirmek için gelmedik bu dünyaya, elimizden geldiğince yarına eser bırakmakla mükellefiz!

Yarın demek memleket demek, çocuklarımız demek…

Hiçbir kazanç onlardan değerli olamaz! Olmamalı…