Bana göre ülkemizin en temel sorunlarından biri “sorunları görmeme” alışkanlığımızdır.

    Hatta adını doğru koyarsak eğer;

    “Sorunları görmeme hastalığımızdır.”

    Sorunları görmemek, sorunları çözmekten daha kolay olmuştur bizim topraklarımızda.

    Mesela;

    Siyaseten karşı tarafın sorunlarını anında görürüz.

    Ortalığı ayağa kaldırırız.

    Bir bardak su da fırtınalar koparırız.

    Yaygara yaparız.

    Severiz bu işleri.

    Sıkıntımız tek taraflı bakış açımızdır.

    Sorun hep o taraftır, o taraftadır.

    Bu taraf “sütten çıkmış ak kaşıktır” yanlı kafalarda.

    “Sorunumuz var arkadaşlar” diyecek, diyebilecek cesaret ve dürüstlük konusunda  sıkıntı yaşarız.

    İşimize gelmez.

    Hep bir tarafları taşlamayı severiz de, taşlanmayı öngöremeyiz, kabullenemeyiz kendimize konduramayız nedense.

    Kendi konumunu korumaktan başka bir şey düşünmeyen sallabaş bir güruh çoğunlukta bugün.

    Ünlü meseldeki gibi;

    “Bakmaz kılığına, gider Hasan Dağına oduna” hallerinde yaşayıp gidiyor çoğunluğumuz.

    Sırtlarını bir yerlere dayayanların dayandıklarını “efendi” olarak görmelerinden daha doğal bir şey yoktur.

    Trol.

    Yandaş.

    Yoldaş.

    Liboş.

    Yancı.

    Yolcu.

    Yalaka.

    Şakşakçı.

    Artık geçerli meslek haline geldi bu saydıklarım.

    Mekanda onların bugün, meydanda!.

    Bunların bolluğu efendilerin işine yarıyor.

    Bunların şamatasından, şakşakçılığından ortalık toz duman oluyor, normalin sesi arada kaynayıp gidiyor.

    Bu yaygara arasında bir süre sonra efendi kendi iç sesini duyamaz hale geliyor, egosunu kaf dağının en tepesine koyuyor.

    Geldiği yerden uzaklaşıyor.

    Narsistleşiyor.

    Tiranlaşıyor.

    Efendi böyle yaptıkça altındaki vasıfsızlar daha fazla gayrete geliyor ki; Efendi yerinde kalsın.

    Onlarda hasbelkader geldikleri konumlarını koruma derdine düşüyor.

    Haliyle memleketin sorunlarını görecek hal kalmıyor kimsede.

    Varsa da sesleri yaratılan bu hır gürün arasında kayboluyor.

    Kim kime, dum duma hallerimiz bundandır.

    Hem ne demişti rahmetli Süleyman Demirel:

    “Meseleleri mesele etmezseniz ortada mesele kalmaz.”

     **

    Sevdiğim laflar:

    “HER TAŞ BAŞ YARMAZ, HASTAYA DÖŞEK SORULMAZ!..”